Aan de totstandkoming van deze digitale encyclopedie wordt nog gewerkt.
Leo de Bever
Bever, Leonardus Lodewijk Josephus de, architect
* Eindhoven 14 juli 1930 † Eindhoven 16 augustus 2015
Zoon van architect Cees de Bever (1897-1965) en Arnoldina Julia Maria Kooken (1906-1966). Gehuwd met Stephany Singer.
Hij was architect van beroep, evenals zijn broer L.H.J.F. (Loed) de Bever. Zoon Stefan de Bever is als Eindhovense architect in de voetsporen van zijn vader getreden.
Bekende werken van het bureau, dat Leo samen met broer Loed hield en waar veel werk op de tekentafel van beiden tot stand kwam:
1966: Evoluon Noord-Brabantlaan 1a.
1971: Bouw van hotel Holiday Inn Pastoor Peetersstraat.
1973: Bouw van het Catharina Ziekenhuis Michelangelolaan 2.
1979/1981: Uitbreiding van Rabobank Nederland Fellenoord 15.
1983: Bouw van het World Trade Centrum/Griffioen Fellenoord/Pastoor Petersstraat.
1983: Bouw van kantoorgebouwen RZEO en VGZ Fellenoord/Pastoor Petersstraat.
1984: Bouw van Eindhoven Airport aan de Luchthavenweg.
1991: Bouw van het kantoorgebouw van De Lage Landen aan de Vestdijk.
Leo de Bever, de bekende Eindhovense architect, heeft veel betekend voor Eindhoven Hij was een man, die in de slipstream van het bij uitstek internationaal georiënteerde Philips concern een beetje te groot was voor Eindhoven. Niet voor niets koos de Rabobank Leo de Bever toen er een nationaal hoofdkantoor op de Fellenoord gebouwd moest worden. Dat moest indrukwekkend, modern en van internationale allure zijn. In die tijd was er in Brabant maar één bureau waar je met zo’n vraag terecht kon: het bureau van Leo en Loed de Bever.
Leo was al snel betrokken bij het burger-protest tegen de ingrijpende verbouwing van het Van Abbe Museum. Hij verafschuwde de wijze waarop Abel Cahen het oude gebouw van Kropholler mishandelde en was ook over het gebouw dat er uiteindelijk moest komen niet te spreken. Hij was de man van de klare lijn, de ingehouden toets, de functionaliteit. In die zin bewonderde hij de totaal andere ‘baksteen-architect’ Kropholler. Hij vond dat men minstens respect zou kunnen opbrengen voor zijn zienswijze, voor zijn gebouw. Ook het feit dat er respectloos werd omgegaan met een cadeau dat door Henri van Abbe aan de gemeente gegeven was, verbijsterde hem. Hij vond dat onbegrijpelijk.
Toen de Henri van Abbe Stichting van een actiegroep uiteindelijk een echte Stichting werd en de strijd rond het Van Abbe Museum gewonnen was, bleef hij zich inzetten voor het belang van de creaties van goede bouwmeesters in onze stad. Zelf ontwierp hij tot op het laatst gebouwen en bleef altijd geïnteresseerd in zijn bureau. Binnen de Henri van Abbe Stichting was hij een man, die altijd goede raad had voor mensen die worstelden met ruimtelijke ordeningsproblemen in de stad. In die zin zijn we hem veel dank verschuldigd.
literatuur:
De Bever architecten 1898-1998, tekst Peter Thoben, 1998
Jos en Bauke Hüsken 2015
