Pauw van den Braken

Braken, Pauw of Piet (Poulus Catharina) van den, huisschilder, brandweerman, amateurkunstschilder en sportwandelaar

* Gestel 18 juli 1868
† Son 13 december 1963

Als zoon van Antonius Hendrikus van den Braken (1836-1877) – koopman, voerman en ten tijde van zijn dood arbeider – en Johanna Maria Bijsterveld (1833-1927) zal hij in de praktijk als huisschilder opgeleid zijn.
Op 23 november 1892 trouwt hij te Eindhoven met Maria Elisabeth Cecilia van Bakel (1870-1954), met wie hij twee zonen en drie dochters krijgt. Hij is schilder bij gemeentewerken en in 1908 raakt hij betrokken bij de oprichting van de vrijwillige brandweer in Eindhoven.
Samen met brandweercommandant Camille van der Harten – die op 22 oktober 1922 bij de brand van sigarenfabriek W. Smulders & Co aan de Strijpsestraat omkomt door onder een instortende muur bedolven te geraken – behoort hij tot de opbouwers van de georganiseerde Eindhovense brandweer in uniform, met brandspuitwagen en een eigen kazerne aan de Paradijslaan. Hij moet in zijn dertigjarige loopbaan als brandweerman zo’n 4.500 keer uitgerukt zijn. Nadat zijn zilveren jubileum op 23 december 1933 gevierd is en hij de onderscheiding van de Koninklijke Nederlandsche Brandweer voor 25 jaar trouwe dienst heeft ontvangen, wordt zijn afscheid op 24 december 1938 groots gevierd met speeches van burgemeester A. Verdijk en commandant mr A. Fens.
Uit handen van de burgemeester ontvangt hij de zilveren medaille van de Konkinklijke Nederlandsche Brandweer met draagmedaille en van commandant Fens een diploma voor dertig jaar trouwe dienst. Als secretaris van de Eindhovensche Brandweervereeniging heeft hij alle branden ‘in 14 schrijfboeken’ genoteerd.
In een interview stelt hij dat de grote branden van Strohulzenfabriek Caron aan de Tongelresestraat, de Peelbranden in de Deurnese Peel, die van Garenfabriek A.J. Carp in Helmond, van de Schoenfabriek in Veldhoven en van de Sint-Trudokerk in Strijp grote indruk hebben nagelaten.
Pauw moet niet onverdienstelijk hebben geschilderd: “Eigenlijk is hij kunstenaar, maar dat is wat althans het schilderen betreft nooit helemaal tot zijn recht gekomen”. Zijn zoon Peter van den Braken heeft de artistieke inslag dus niet van een vreemde en kan van zijn schilderijen leven.
Pauw is ook een fervente sportwandelaar, die op latere leeftijd enkele keren de Vierdaagse van Nijmegen uitloopt. Bij het diamanten huwelijksfeest op 24 november 1952 brengt Apollo’s Lust een serenade en defileren diverse wandelsportverenigingen. Na de dood van zijn vrouw in 1954 blijft hij zelfstandig in de Bergstraat wonen, maar in januari 1960 moet hij in het Emmanuelklooster te Son voor de zorg geplaatst worden, waar hij op 95-jarige leeftijd overlijdt. Na een plechtige uitvaartmis in de Sint-Catharinakerk wordt hij op het parochiekerkhof aan de Zwembadweg begraven.

Peter Thoben
januari 2019

Aan onze brandweer

’k Wou hier efkes hulde brengen,
aan U, wakkere brandweerlui,
die zoo kranig, rap en dapper,
werkten in hun leeren trui;
om die uitgebreide vuurzee,
ginds in Deurne’s turvenland,
in te dammen, anders waren
er twee dörpen afgebrand.
Zeker zijn de menschen dankbaar,
die daar wonen, klein en groot,
als ge ’t woedend vlammend monster,
stralend uit den asem spoot.

P.v.V.

uit: Eindhovensch & Meierijsche Courant van 23 december 1938, 2 (bij artikel over Pauw van den Braken)

Bronnen: 30 Jaren Brandweerman. Een afscheid van Paul van den Braken van de Eindhovensche brandweer, in: Eindhovensche en Meierijsche Courant van 23 december 1938, 2
Piet van den Braken verlaat de Brandweer, in: Eindhovensch Dagblad van 23 december 1938, 2
Een afscheidshulde bij de brandweer. P. v.d. Braken bij 30-jarigen dienst gehuldigd, in: Eindhovensche en Meierijsche Courant van 27 december 1938, 3
P. v.d. Braken neemt afscheid van de Eindhovensche brandweer, in: Eindhovensch Dagblad van 27 december 1938,1
Diamanten feest in de Bergstraat. Echtpaar P. v.d. Braken-v. Bakel zestig jaar getrouwd, in: Eindhovens Dagblad van 14 november 1952, 3
P.C. v.d. Braken overleden, in: Eindhovens Dagblad van 16 december 1963, 2