Strijpse molens

De Strijpse molens

door Jan Spoorenberg, 1981

Ofschoon er in 1832 in Strijp nog geen molens stonden heeft ook dit dorp een molengeschiedenis. In 1851 kreeg C. Lemkes uit Eersel vergunning een windmolen te bouwen op een perceel grond tussen de Bredalaan en de Zeelsterstraat. In hetzelfde jaar wilde J.C. van Gennip op het perceel ernaast een graan-, boekweit- en schorsmolen bouwen, maar dat werd door de gemeente niet toegestaan, althans niet op het betreffende perceel. Van Gennip trok zich daarop terug. Een jaar later werd de graanmolen van Lemkes te koop aangeboden, maar het kwam niet tot een verkoop.

In 1877 kwam er in Strijp een tweede molen bij, nadat J.F. van Tuyn, die toen molenaar op de windmolen was, vergunning had gekregen om een stoom graan- en schorsmolen met een stoomwerktuig van 12 pk te bouwen. Blijkens de kohieren van de patentbelasting bemaalde Van Tuyn tot 1884 beide molens. Volgens het blad “In en Om de Philips- fabrieken” van juni 1934, zou de standaardmolen die toen in Wintelre stond, uit Strijp afkomstig zijn geweest. Als dit verhaal juist is, is dat de oude molen van Lemkes geweest.

In 1884 kreeg Jac. Roovers uit Oerle vergunning om een wind graan-, olie- en runmolen te bouwen. De nieuwe molen stond aan de Zeelsterstraat, dichtbij de plaats waar de andere molen stond. Volgens P.W.E.A. van Bussel in "Molens in Noord- Brabant" was het een achtkantige bergmolen, die uit Dordrecht afkomstig was en daar bekend had gestaan als d’Oranjeboom. In 1932 werd de molen door een brand verwoest. De laatste molenaar was V. Gijsbers.

Vreemd genoeg meldt het provinciaal verslag over 1893 slechts één van de molens, nl. de graan- en schorsmolen van de wed. J.F. van Tuyn, die toen een motor van 17 pk zou hebben gehad. In 1906 brandde het bedrijf geheel af. De schade werd getaxeerd op ƒ 6.000,-. Hetzelfde jaar nog kreeg de weduwe toestemming om haar graan-, schors- en oliemolen weer op te bouwen. In het bedrijf werd toen een zuiggasmotor van 20 pk. geïnstalleerd.